انواع آش

آش از غذاهای اصیل و سنتی ایران است که در سراسر ایران و براساس طبیعت مناطق جغرافیایی پخته می شود. این غذا از تنوع زیادی برخوردار است که شامل: آش رشته، آش دوغ، آش ماست، آش شله قلمکار، آش جو، آش حلیم ، آش ترش، آش انار، آش ترخینه، آش شلغم، آش غوره و غیره می باشد. مواد تشکیل دهنده بیشتر آش ها عبارتند از: انواع سبزی ها، انواع حبوبات و پیاز داغ.

آش رشته
آش رشته یکی از معروف ترین و شناخته ترین آش های ایرانی است که تقریباً در سراسر شهرهای ایران پخته می شود. این آش نه تنها در مراسم های سنتی و مذهبی تهیه می شود بلکه در تمامی فصول سال و در سفره های نذری و افطاری نیز جایگاه خاصی دارد. در تهیه آش رشته؛ استفاده از موادی چون: رشته، انواع سبزی ها، حبوبات و گاهی نیز آب گوشت، کشک و یا ماست، باعث شده این غذا را در ردیف غذای سرشار از انواع ویتامین ها، پروتیین ها، کربوهیدرات قرار دهد که

توانسته مجموعه کاملی از گروه غذایی را فراهم کند.     

آش شله قلمکار
آش شله قلمکار از جمله آش های ایرانی و نذری است که برای نخستین بار به دستور ناصرالدین شاه در یکی از روزهای فصل بهار همراه با آداب و تشریفات ویژه ای پخته و میان مردم و درباریان پخش می شد. این آش ترکیبی است از انواع حبوبات، سبزیجات، پیاز، زردچوبه، روغن و گوشت سرد دست بی استخوان. مهم ترین مشخصه این آش این است که علاوه بر داشتن حبوبات، حاوی گوشت می باشد و همین بعث شده آش شله قلمکار از لحاظ پروتیینی غذای مناسبی برای کودکان در حال رشد و افراد کم خون تبدیل شود

آش دوغ
آش دوغ یکی از غذاهای اصیل و محلی مناطق آذربایجان ایران است. این آش بیشتر در استان های آذربایجان غربی و اردبیل پخته می شود. در این آش از ماست یا دوغ تازه، سبزی آش یا سبزی های محلی و یا کوهی، برنج، نخود، تخم مرغ، سیر، نمک استفاده می شود، آش دوغ را هنوز هم در مناطق آذربایجان در مراسم های عروسی و دیگر مراسم ها در کنار غذای اصلی مثل کباب، پیچاق قیمه، خوراک مرغ و سرو می کنند

آش جو
آش جو نیز همانند دیگر آش های ایرانی یکی از اصلی ترین پیش غذا و غذای سفره ایرانی ها در مهمانی ها، نذری ها و شب های ماه رمضان به شمار می رود. طبخ آش جو نیز همانند طبخ آش رشته و آش شلعه قلمکار می باشد، با این تفاوت که در این آش بلغور جو نیز اضافه می شود. در تهیه آش جو از انواع حبوبات، بلغور جو، انواع سبزی های معطر و کشک استفاده می شود. البته در صورت تمایل می توان به آن گوشت بدون استخوان نیز اضافه کرد
 

آش ترخینه
ترخینه از ترکیب بلغور گندم و جو در دوغ به دست می آید. بدین صورت که بلغور را به مدت چند ساعت با دوغ می پزند. بعد از پختن این ترکیب خمیری به دست می آید که آن را به صورت گلوله در آورده و در زیر آفتاب خشک می کنند. تکه های خشک ترخینه را می توان با افزودن حبوبات و سبزی های معطر به صورت آش ترخینه آماده کرد. آش ترخینه بیشتر در فصل زمستان در اکثر روستاهای مرکزی ایرانی به ویژه در استان های لرستان، کرمانشاه تهیه می شود

.

 

آش انار
آش انار یکی دیگر از انواع غذاهای محلی مرسوم در کشور ایران است. این آش جزو غذاهای محلی و سنتی شیرازی ها به شمار می رود. همانطور که از نام این آش پیداست، یکی از مهم ترین مواد مورد استفاده در این آش آنار دون شده یا رب انار است. انار یکی از میوه های خوشمزه پاییزی است که علاوه بر مصرف خام آن می توان در پخت انواع غذاها و آش ها استفاده کرد. استفاده از آب انار تازه در این آش طعم ملس و خوشمزه ای به آن می دهد، ولی در صورت نبود انار می توان از رب رقیق شده آن استفاده کرد. غیر از انار؛ افزودنی های مهم آش عبارتند از: لپه، برنج، لبوی رنده شده و سبزی اش است. البته می توان به آن گوشت چرخکرده هم اضافه کرد

آش شلغم
آش شلغم، یکی از آش های پرخاصیت ایرانی است که بیشتر، آن را به عنوان غذای مناسب برای بیماران سرماخورده می شناسند و معمولاً در روزهای پاییز و زمستان پخته می شود. شلغم که به دلیل داشتن انواع ویتامین های ABC   

، بهترین درمان برای تسکین خارش و دردهای مفصلی، سرماخوردگی، ورم لوزه ها و آنژین شدید و گلودرد است، به عنوان اصلی ترین ماده افزودنی این آش به شمار می آید. در پخت این آش علاوه بر برنج، سبزی، عدس و شلغم، از گوشت نیز استفاده می شود

.

آش آبغوره
آش آبغوره، یکی دیگر از آش های محلی ایران است که طبخ آن در شهر شیراز مرسوم است. یکی از مهم ترین مواد مورد استفاده در این آش غوره یا آب غوره است. خاصیت عطش زدایی غوره باعث شده این آش معمولاً در ماه رمضان بر سر سفره های افطار آماده شود. بنابراین؛ غوره و آب غوره که به عنوان چاشنی غذا در آش ها، خورش ها و خوراک ها استفاده می شود، دارای خواص زیادی چون عطش زدایی، صفرابری و کاهش دهنده قند و کلسترول خون است

.

  www.iran.ir

لطفا از صفحه 2 هم دیدن فرمایید.